Het zou beter zijn

als een schilder kwam
zijn palet op de tafel legde
en zijn penseel opnam
Het is vertederend
een mensenhand
die een penseel, een pen neemt
en tegen beter weten in
weer dat vergeefse karwei begint
om het bestaan
dat niet bestaat
een onbestaanbaar
bestaan te geven

Ankie Peypers  "woorden als jij" 1963
Tekening: Paul Citroen,  "Betty"                                                         

TIJDLOOS Op de fiets zie je nu Friesland op zijn mooist. Ik kwam net langs dit kerkje. De toren uit de 14de eeuw, het kerkje uit de 17de eeuw. Al die eeuwen staat het daar, en wijst naar de wolken. Het blijft mooi.

Even volledig:
"Noi tutti siamo esiliati, vivento entro le cornici di uno strano quadro. Chi sa questo, vive grande. Gli altri sono insetti."
 "Wij zijn allen ballingen, levend binnen de lijsten van een vreemd schilderij. Wie dit weet, leeft groot. De overige zijn insecten."

Leonardo da Vinci in een brief aan Gabriele Piccolomini

HOMMELS Ik kwam  zojuist beneden na een ochtend schilderen en hoorde een enorm gezoem in de vensterbank. Een hommel. Ik heb hem eens goed bekeken, wat een prachtig dier. Indrukwekkend. Maar hoe breng ik hem naar buiten? Eerst maar eens met een handdoek proberen. Ik legde de doek behoedzaam over het beest, maar het leek alsof mijn zwarte hema-keukenhanddoek opeens gemotoriseerd was.  Ik pakte er een grote fleece-deken bij, wikkelde die er om heen, ving zo de hommel en liet hem buiten los. Ik voelde hem nog steeds door de dikke verpakking heen. Nee ik ben geen held. Ik vond insecten eigenlijk alleen leuk toen ik op mijn 15de van Bomans "Erik of het klein insectenboek" las. Geweldig! Ik genoot ervan. Het motto weet ik , denk ik, nog uit mijn hoofd:
"Wij leven allen binnen de lijst van een vreemd schilderij. Wie dat beseft leeft groot. De overige zijn insecten." van Leonardo da Vinci.

Sleeping Beauty 
 avdw

All good ideas arrive by chance.
Max Ernst












Pentekening: Zomerboeket (met elastiekje) in limonadeglas

 

Ik zoek nog een titel voor deze tekening. Held op sokken?

THINKING OUT OF THE BOX
Ik heb een tuin, maar reken mezelf niet tot de echte tuiniers. De tuin heeft het bij mij  geheel voor het zeggen. Ik zie tuiniers die in het voorjaar beslissen hoe de tuin er in de zomer uit moet gaan zien: hoge planten achter, blauw bij rose, groen blad naast grijs. En niet alleen  voor de zomer maken ze plannen. Steevast stellen  ze je in de herfst de vreselijke vraag: " Heb je de tuin al winterklaar?"
Maar is de fout al niet gemaakt met de gedachte: ik hoor niet bij de echte tuiniers? Hokjes-denken dus. Mijn buurvrouw heeft me hier zonder het te weten compleet vanaf geholpen. Ze gaf me voordat ze op vakantie ging een bak met 17 tomatenplanten, en twee kalebassen. Ze hadden al sterke wortels en moesten snel de grond in, zei ze. Dus wat doe je? Je maakt een hoek vrij, spit de grond om  en zet de planten in een rij, en geeft ze water. Randje rucola-sla ernaast. Net echt. O nee! Ik ben nu ook een tuinier. Alleen doe ik er volgende keer geen witte broek en teenslippers meer bij aan..

Niet stoppen na het slaan van de zwaarden tot spaden!
Ga door met slaan
en maak ze tot muziekinstrumenten.

Yehuda Amichai

 KUNST IS OGENTROOST*

"Art is much less important than life,
but what a poor life without it."
  Robert Motherwell

Ik houd van deze beweeglijke vloeiende tekenlijnen. Zo ziet moederliefde er uit.
Een tekening van  Isaäc Israëls


* Ogentroost= tevens de naam van een plantje ,
   te vinden in Heukels' Flora van Nederland

Men must live and create. Live to the point of tears.
Albert Camus











beeld: Isaäc Israëls 

 Zei het meisje bij de kassa van Albert heijn: "Speert u ook koopzagels?"

EYE OPENER

Kunst is een bril waardoor we kijken.
Daarzonder zien we nog minder.

Marjoleine de Vos

ZEEHOND GRAAG

Het liefst zou mevrouw Despina zeehond zijn
springen, poon verschalken, applaus
voor uw lenig spek dat overheerlijk
de kant op kletst, dik verpakt geraamte,
grootogige boksbal vol vis, lekkerbek.
Binnenin zat mevrouw Despina, veilig
in glad vel, waterafstotend vermomd
als onhoekig dier, elegant toegerust voor
poolstorm en schotsen. Lachend heft ze
haar snor boven water, poseert voor
verrekijkers, zont op een zandplaat.
Gooit het leven haar juichend de lucht in
stuitert ze op zeewaardige kussens
haar vrolijk vet maakt elke landing zacht.

uit: Zeehond graag Marjoleine de Vos
2000

 "Het geheel klinkt wellicht enigszins futuristisch, maar ik durf u bij deze te voorspellen dat over 20 jaren van nu de elektrische tandenborstel het gezichtsbepalende element van de meerderheid der Nederlandse wastafels zal zijn"
Chriet Titulaer 1987

 CHRIET TITULAER MAG NIET WEG Als je voor je boekenkast staat en je loopt langs de titels, dan kom je ook altijd van die boeken tegen die je nooit meer leest maar die beslist niet naar de kringloopwinkel mogen. Gewoon om de herinneringen die er aan vast zitten. Eén van die boeken is voor mij: "De Mens En Het Weer" van Chriet Titulaer.Een vreselijk boek eigenlijk. Maar ja: de kinderen hebben het stuk gelezen. En ik gebruikte het vroeger in de sinterklaastijd om mijn onaffe sinterklaasgedichten in te verstoppen. Ik ben benieuwd of er meer mensen zijn met dit nostalgische trekje als het om boeken gaat.Trouwens waar is Chriet Titulaer eigenlijk gebleven? Niemand kon zo zoetgevooisd zeggen: "Kom naar het Huis van de Toekomst in het Autotron in Rosmalen."

WAS ES IST

Es ist Unsinn
sagt die Vernunft
Es ist was es ist
sagt die Liebe

Es ist Unglück
sagt die Berechnung
Es ist nichts als Schmerz
sagt die Angst
Es ist aussichtslos
sagt die Einsicht
Es ist was es ist
sagt die Liebe

Es ist lächerlich
sagt der Stolz
Es ist leichtsinnig
sagt die Vorsicht
Es ist unmöglich
sagt die Erfahrung
Es ist was es ist
sagt die Liebe

Erich Fried 1921-1988

Je gelooft het niet:
In de HEMA-nieuwsbrief van deze week:
Baby harembroek!

HET GELUK HOUDT ZICH GROOT

Zien is kennen - Over het geluk

Het geluk zit bij zonsopgang in de trein
en zingt Vivaldi met de kievit
fietst langs de waddendijk: een feilloos oog
voor wollen schapen, ruime lucht van Hollands blauw.
Looft keuken en kamer, leest de krant
loopt de straat door om de herfst te prijzen,
verliefd op het gouden licht van september
lacht het naar oude dames babies leren jacks.
Het geluk bezit goed ingelopen wandelschoenen.
's Avonds zit het aan tafel met vrienden
het drinkt oude jenever, volgt een talencursus
doucht elke ochtend warm, zwemt 's zomers
spetterend door de lauwe zee. Het geluk schrijft
lange brieven, eet een haring, heeft een moeder
viert Sinterklaas.

Het geluk ligt graag in bed. Het is getrouwd
heeft tot zijn verdriet geen kinderen maar
het geluk houdt zich groot.


Uit: Zeehond graag. Uitgeverij Van Oorschot, 2000.

Dit is een gedicht dat ik vorige week vond en telkens weer herlees. De luchtige vrolijkheid èn de enorme diepte die hier samenkomen, zie ik terug in dit landschap van Jannes de Vries.

 Verklaring
Ik kan het onbegrijpelijke niet begrijpelijk maken.
Ook niet als ik het andere namen geef.
Ik kan slechts zeggen dat het onbegrijpelijk is
en dat het al begint, hier bij jouw hand
die voor je op de tafel ligt,
de nagels een herhaling van dezelfde vraag,
en bij je oog dat groter dan de hemel is,
met sterren even onontdekt gebleven
als die wij niet zien maar vermoeden
achter de nevels van de melkweg.
Ik leef in raadsels en zie geen verschil
tussen jouw wimpers en het licht.

Adriaan Morriën
                                                                 
Beeld :Vincent van Gogh: Starry night

Vandaag blijft het maar regenen. Voor mij heel fijn want ik geef twee tekenworkshops dit weekend. Tekenen en regen gaan heel goed samen.  Voor vandaag koos ik  een schilderij van Isaac Israëls. Prachtig: door de schaduwen weet je dat het heel mooi weer is. Denk ze maar eens weg, dan krijgt  het een heel andere sfeer.En nu maar hopen op zomer.

Vroeger bracht ik het op
een hele ochtend achter de zwarte
spechten aan te zitten
omdat in Zien is Kennen stond
dat ze vrij zeldzaam waren.
Ik vertelde het aan niemand
want dat moest natuurlijk zo blijven.

        T. van Deel, Strafwerk (1969)

ZIEN IS KENNEN Gistermiddag heb ik geroeid in de regen. We roeiden een rondje om IJlst. De vogels lijken bij regenweer wel enorm in hun sas. Je hoort ze overal. Dankzij kenners aan boord leer ik langzaam wat nieuwe vogelnamen. De rietzanger, de karekiet en de bruine kiekendief. We legden de boot even stil, midden op het water om van al de geluiden te genieten.Toen hoorden we hoog in de bomen opeens de koekoek. "Weet je dat Mozart een pesthekel had aan de koekoek?" zei de stuurvrouw. "Het is namelijk nèt geen terts." Toen ik thuis kwam heb ik de koekoek opgezocht op de mooie site van de vogelbescherming. Je kunt daar alles over vogels lezen, en vervolgens het geluid beluisteren. Vroeger zocht ik alles op in het zakdetermineerboek met de meestelijke titel  "Zien is kennen" met linnen kaft en met het grappige bruine sluitbandje met drukknoop. Het is een heel oud familiestuk (1937) maar nog steeds handig. Nu ik het uit de kast haal valt het me op hoe prachtig de illustraties zijn van Rein Stuurman.

Ik ben wel heel benieuwd welke bloglezer het rode potloodje heeft aangeklikt....

"De wereld is niet mooi, maar jij kunt hem een beetje mooier kleuren."

EEN LIEFDESVERHAAL Gister ben ik naar het Fries letterkundig Museum Tresoar in Leeuwarden geweest. Onlangs is de biografie van de Friese dichter en politicus
Fedde Schurer (1898-1968) verschenen van de hand van Johanneke Liemburg.   Omdat Fedde de broer van mijn Pake Tsjipke was, en dus mijn oud oom , heb ik daar natuurlijk belangstelling voor. Ik raakte door het verschijnen van dit boek opnieuw geïnteresseerd in de geschiedenis van mijn familie van moeders kant. Zo kwam het dat ik gisteren in het museum zomaar inzage kreeg in de brieven van mijn overgrootvader Bouke Schurer geschreven aan zijn verloofde Gryt in 1889 en 1890!! Ontroerende woorden. Zo oud en toch  van alle tijden. Twee mensen die hun leven hebben gedeeld in een heel klein huisje aan de dijk in Lemmer.Vandaag loop ik nog een beetje met mijn hoofd in het verleden. Foto: Fedde Schurer

OVER DOORTREKKERS GESPROKEN...:

KLOPPEN SVP
van september '35 tot juni '38
studeerde ik middelbaar Engels a.
de lessen werden gegeven
in het gymnasium
aan de laan van meerdervoort te den haag
het was een zich deftig voordoend gebouw:
de stortbak van de wc
had dan ook twee deftige trekkers,
er hing een stukje ivoorkarton naast
waarop in deftige drukletters stond:
"voor grote spoeling gebruike men de lange trekker
voor kleine spoeling gebruike men de kleine trekker"
een vermoedelijk iets minder deftig
iemand had eronder geschreven:
"in geval van twijfel
wende men zich tot de rector"
moraal:
ga niet bij het onderwijs,
en als u toch bij het onderwijs gaat
word dan liever geen rector
 
C. Buddingh'
(uit: De wind houdt het droog  Amsterdam, 1974)

PIETERPAD Vrijdag heb ik met mijn dochter een stuk van het Pieterpad gelopen. Het traject liep van Winsum naar Groningen. De zon scheen en de wind kwam uit het noorden. Het kon niet mooier. Ik moest denken aan een regel uit het ontroerende gedicht Moeder de vrouw van Martinus Nijhoff: "Mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd.."
Onderweg kwamen we langs het romaanse kerkje van Oostum dat veel schilders van de Groninger kunstkring De Ploeg heeft geïnspireerd. Ook Jannes de Vries (1901-1986) hoorde bij deze kring. Dit schilderij van hem laat voor mij de grote pracht van het Groningse landschap zien. Het Broodje Pieterpad onderweg voldeed niet echt aan onze verwachtingen. De woorden bij de spoelknop op het toilet maakten alles weer goed: "Indien noodzakelijk, spoelknop langer ingedrukt houden!" Vrolijk liepen wij verder. Dit pad wordt zeker vervolgd.

MAG IK HEM EEN AVONDJE LENEN?
Deze prachtige ketting zou niet mistaan in een exclusieve modezaak in Milaan of Londen. Prachtig bij een eenvoudig zwart jurkje. Hij hangt in een archeologisch museum in Griekenland. Gemaakt en gedragen omstreeks  500 v.Christus.

SPRINGTOUWSTOELEN Opgegroeid in de jaren 60? Doe je ogen dicht. Denk terug aan je jeugd. Heb je ook op deze stoelen gezeten tijdens één van de zeldzame bezoekjes aan een restaurant ("uitspanning?") met speeltuin? Kreeg je ook een glas ranja? Ze waren bespannen met "springtouw" in diverse kleuren. Als je er een half uur op had gezeten met een  korte broek, dan  had je een geweldige print op de achterkant van je benen. Een waar kunstwerk.

DE KRACHT VAN EENVOUD 

Ryszard Bolechowski (1968) geboren in Polen woont en werkt sinds 1990 in Nederland.  "I work on panels with mixed media  while the simple gray crayon still is my favorite tool". Ze zijn er nog steeds die pure tekenaars die het gewone ambachtelijke potloodtekenen nooit kunnen laten.

HIP!
Als je iemand van je eigen leeftijd tegen komt kun je je jeugdjaren feilloos beschrijven aan de hand van trends. Wie kent deze theeglazen nog? Dan wil ik raden hoe oud je bent... Waar zouden ze trouwens allemaal gebleven zijn, die oerlelijke glazen?

bron: jeugdsentimenten.net

IDYLLE
De vakantie ligt al weer ver achter me.
Gelukkig heb ik de tekeningen nog...

TIJDLOOS
Roman Zakrzewski (Polen, 1955) studeerde aan de kunstacademie van Krakau. In al zijn werken is het portret van een vrouw het belangrijkste onderdeel, de achtergrond wordt meestal gevormd door een landschap of een gedeelte van een interieur.

Zakrzewski: "In mijn schilderkunst zoek ik de eenvoud, harmonie en spirituele schoonheid van de mens. Grote meesters als Leonardo da Vinci, Rafaël, Botticelli en Modigliani inspireren mij. Hun kunst heeft de basis gelegd voor mijn artistieke vorming. Hun zoektocht naar absolute schoonheid is ook mijn streven naar absolute volmaaktheid. Ik geloof dat God de artiest heeft uitgekozen om de schoonheid van de kunst te tonen. Het is de plicht van de kunstenaar de grootste ethische en esthetische waarden te verdedigen en deze te vertalen in de realiteit van het moderne leven".