Beauty is nothing other
than the promise of happiness.

Stendhal

GEWOON MOOI
Als je elke dag tekent ga je de dingen opnieuw bekijken. Vandaag merkte ik iets geks op: je kunt je soms een ongeluk zoeken naar iets dat voor je neus staat. Het is beeld zo vertrouwd geworden dat je er over heen kijkt. Dat heb ik ook vaak met de gieter die altijd ergens in mijn keuken rondzwerft. Hij staat er wel maar ik zie hem niet eens meer.  Ik vraag me af of dit verschijnsel een naam heeft.
Zo zocht ik vanmorgen naar de zilverpoets. Ik zag het niet staan. Toen ik eenmaal door had dat het gewoon voor me stond keek ik eens goed. Wat een mooi ontwerp eigenlijk!

Ik kreeg van een vriendin
een Fries gedichtje
dat ik op mijn prikbord heb gehangen,
zodat ik het telkens weer zie.

"Juster haw ik
op besite west
by mysels.
Der wie tiid,

begryp en rêst.
Ik haw my derom
foarnommen
om ris faker
del te kommen."

Saakje Huisman1951-2001
afbeelding: Carl Larsson

GEHOORD
Gesprekje bij de Hema.
"Hoe gaat het met je?"
"Druk!"

Onvoorstelbaar eigenlijk: 
20.000 jaar geleden tekende de oermens in  Lascaux (Frankrijk)  een stier op een rotswand. Zo mooi.
"The impulse to draw is as natural as the impulse to talk".
Kimon Nicolaïdes
The natural way to draw

WACHTEN OP DE POSTBODE
Voor mij is de grootste Nederlandse tekenaar van de vorige eeuw Paul Citroen.
Elke tekening van hem is prachtig: lichtvoetig en diepzinnig tegelijk.Vandaag heb ik via de site www.boekwinkeltjes.nl een boekje weten te bemachtigen uit de zestiger jaren waarin hij de principes van het tekenen uitlegt. Ik ben zeer benieuwd.

RIET
Als je goed om je heen kijkt zijn er zo veel leuke dingen om te tekenen. Dit is een stukje van de mand bij de houtkachel. Een half uur puur plezier.

Wat hoor je vaak zeggen: abstract schilderen? Dat kan iedereen! Dat is nog maar de vraag. Onderstaande  serie schilderijen van Theo van Doesburg laat zien hoe een abstract werk tot stand komt. De "ombeelding" van een koe.

Maar eerst een foto.

Voorstudie 1 voor Compositie VIII





Theo van Doesburg 1925

Voorstudie 2 voor Compositie VIII
Nu in zwart, wit en grijs




Theo van Doeburg 1925

Compositie VIII
Theo van Doesburg 1925
Tate Modern, Londen

Kunst als weergave van een esthetische ervaring

 DE MADELEINE SCÈNE

Marcel Proust 1871-1922 wordt gerekend tot de grootste romanschrijvers van de twintigste eeuw. Hij schreef o.a. de roman “A la recherche du temps perdu”. (3000 pagina’s). De verteller met de naam Marcel vertelt op een associatieve manier over zijn leven.  Bekend is de zogenaamde 'madeleine-scène': de verteller eet een koekje dat in de bloesemthee is gedoopt. De smaak die hij lang niet geproefd heeft activeert zijn geheugen en langzaam komen alle herinneringen aan het dorpje Combray waar hij in zijn jeugd veel tijd doorbracht bij zijn oud-tante Léonie naar boven.

Boeiend hoe een geur of een smaak je plotseling een herinnering te binnen kunnen brengen van heel lang geleden. Ik was laatst in een tuincentrum en liep langs de vijver- en aquariumbenodigdheden. De specifieke geur van het water bracht me in één ogenblik naar de zomer van 1964 toen ik acht was  en met mijn jeugdvriendin Louise mee op vakantie was naar Bretagne. Op de rotsen aan de kust zochten we oesters. Ik zag het weer glashelder voor me. Mijn Madeleine scène. Wie heeft ze niet? Ik zou ze wel willen verzamelen.

Vandaag  een geweldige dag gehad: de derde  workshop Koeien Tekenen  in de potstal.Voor mij een feest, want met zulke mooie modellen is het fijn samenwerken. Er werd vol aandacht getekend.
Er zijn veel prachtige tekeningen gemaakt, met houtskool, pastelkrijt en bister een oud goedje gemaakt van roet.
  De enige geluiden die je tijdens de tekensessies hoorde waren  die van de koeien: het kauwen, plassen, loeien en flatsen.



En buiten klonk het ironische commentaar van de vogels: "Grutto grutto grut."

Foto: Petra Beerda

WEDERZIJDS
Morgen geef ik een workshop Koeien Tekenen in IJlst in de potstal van Petra Beerda . Ik verheug me enorm op deze dag met een hele groep tekenaars tussen de koeien. Zojuist kreeg ik te horen dat de koeien zich ook al verheugen...

Foto: Petra Beerda

Many eyes go through the meadow, but few see the flowers in it.

Emerson

Leuke bekentenis:
"I don't really like knees"
Yves Saint Laurent 1936-2008  modeontwerper
 The Observer, 3 Augustus 1958

Vorige week donderdag heb ik door toeval een presentatie meegemaakt van de modeontwerper Jaap Rijnbende. Het was in het Jopie Huismanmuseum in Workum.
Een boeiend verhaal van een autodidakt met een bewogen leven (evenals Jopie Huisman) met een modeshow er achteraan. De strekking van het verhaal: "elke vrouw is mooi" maakte het publiek (voornamelijk vrouwen) zichtbaar blij. Het was trouwens voor het eerst van mijn leven dat ik bij een modeshow was. Mode is ook een vorm van kunst met al zijn voorbijgaande stromingen. Maar in de zestiger jaren had ik nog het idee dat elke  modeontwerper  een poging deed om iets blijvends te brengen. Toen de popart toch weer verdween dacht ik: weer niet gelukt. Nu weet ik beter:
 "Fashion is made to become unfashionable."
Coco Chanel

ASWOLK BOVEN OSLO
De Noorse expressionist Edvard Munch schilderde zijn beroemde schilderij De Schreeuw in 1883. Maar de hemel had ook geschreeuwd boven de haven van Oslo. In dat jaar bereikte de rode gloed van de vulkaan Krakatou in Nederlands Indië  de Noorse hoofdstad. Het was de grootste vulkaanuitbarsting van de negentiende eeuw.
Bron: NRC16 april 2010

MATTHEW ARCHEMBAULT
Vorige week ontdekte ik op You Tube een leuke tekenleraar genaamd Matt. Hij is een ervaren  illustrator en heeft veel door te geven. Hij  laat je meekijken terwijl hij tekent en denkt daarbij hardop. Geweldig. Ik heb één les uitgekozen: Hier tekent hij een oude schuur. Vooral interessant om wat hij tijdens het tekenen zegt over het weergeven van deze eeuwenoude schuur: tekenen richt zich niet alleen de constructie maar op de essentie, in dit geval  "the crookedness of it". De taal alleen al. Kijk, luister  en geniet:   http://www.youtube.com/watch?v=__ofL9oDH5k

POEF
Naast de dingen die iedereen had: zoals tomadorekjes en bamboe plantenhangers waren er ook  dingen die anderen hadden en wij nooit zouden krijgen. Ik kan mij nog herinneren hoe ik vriendinnetjes of nichtjes kon benijden, want zij hadden: cornflakes bij het ontbijt, vlokken op brood, en dan ook nog  op wit brood, een weerhuisje, een koekoeksklok, een TV-gids, een kerststal, een lavalamp, een scheurkalender voor elke dag, een abonnement op de Donald Duck, een gloednieuwe fiets die helemaal van jou was. Maar het meest onbereikbare en mooiste ding was wel een poef. Een Marokkaanse. Het liefst van bewerkt rood kamelenleer.

TOMADO Nog een waar kunstwerk uit mijn jeugd: het Tomado-rekje.Overal zag je ze. Waar zijn ze allemaal gebleven? Deze leuke nationale driekleur hadden wij niet, maar een uitvoering in donker mahonie-fineer. Ideaal voor een  hele serie Kluitmanpockets of Kameleon, Bob Evers of Arendsoog.

OVER MISBAKSELS
Het valt niet mee om mislukte tekeningen in je schetsboek te laten zitten. Maar als je ze een tijdje hebt bewaard kun je er enorm veel van leren.
"If you are willing to fail interestingly, you tend to succeed interestingly."
Edward Albee

Deze man is Willem van Oranje. Ik ben er lang van overtuigd geweest dat hij familie van ons was, deze vader des vaderlands. De familietrekken zaten er duidelijk in. Dit portret hing vroeger bij ons in de gang.Het hoorde bij ons, net als de bakelieten telefoon die er naast hing. Die had trouwens nog eens een ring-tone!
Telefoneren deed je in de gang. En niet te lang. Hij werd alleen voor het hoogst noodzakelijke gebruikt. En de gang was koud. Dankzij de lengte van het snoer kon je tijdens het bellen net op de onderste treden van de trap gaan zitten, al was de jabo-vloerbedekking op de trap niet comfortabel. Als je toch langer had gebeld had je ribbels en koude voeten. Als er bij zeldzame gelegenheden door familie gebeld werd uit Toronto, Canada dan werd er heel hard gesproken, bijna geschreeuwd. Canada ligt per slot van rekening niet naast de deur.

NOOIT VERTOOND
Leo Vroman een veelzijdig mens: dichter, wetenschapper èn tekenaar. In Galerie Weesperzijde in Amsteram  hangt, ter gelegenheid van zijn 95ste verjaardag, zijn beeldend werk. Hij heeft zijn hele leven getekend en het wordt voor de eerste keer tentoongesteld. Tot 30 mei te zien.

SCHIP
Ik ga nog even verder met de kunstwerken waarmee ik ben grootgebracht. In de zeventiger jaren waaide er een nieuwe wind door ons huis. We verhuisden en moderniseerden. Aan de muur boven de bank kwam een reproductie van Lionel Feininger. Ik kan het betreffende schilderij niet terug vinden, maar deze  benadert hem het meest.

RODE PAARDEN Het waren niet alleen maar oude meesters, die in mijn  jeugd aan de muur hingen. Een reproductie van dit schilderij van de Duits expressionist Franz Marc hing boven onze eettafel..
In de zestiger jaren hoorde het voor mij ongeveer bij het behang.
Nu vind ik het prachtig.
Franz Marc (1880-1916) lid van de schildersgroep
Der Blaue Reiter. Hij sneuvelde aan het front. De naam van deze beweging is afgeleid van een ander schilderij van Franz Marc met blauwe paarden.

JAKNIKKERS EN MELKMEISJES Hoe kan het dat beelden uit je jeugd zo scherp in je geheugen gegrift kunnen staan? Ik ben geboren en tot mijn vierde opgegroeid in Schoonebeek heel dicht bij de jaknikkers van de NAM. Zij maakten een soort fluitend geluid.Vooral 's nachts was dat goed te horen.
Boven mijn bed hing "Het melkmeisje" van Vermeer. Ik wist zeker dat zij 's nachts het fluitende geluid voortbracht. Voor mij was zij de "Fluitemevrouw".

"Art is the triumph over chaos"
John Cheever

Ik ben al heel lang een groot liefhebber van de aquarelist  Kees Verwey (Haarlem 1900-1995).
De foto van deze grote schilder in zijn atelier in Haarlem waar hij vrijwel nooit vandaan ging, voeg ik toe aan één van zijn prachtige aquarellen.

‘Het licht dat langs de gordijnen valt, vind ik boeiender dan het hele leven dat achter me ligt’.
Kees Verwey

THE MAGIC OF CREATION
"In the end nobody knows how it's done — how art is made. It can't be explained. Optical devices are just tools. Understanding a tool doesn't explain the magic of creation. Nothing can".
David Hockney (1937)








Picasso

TIP 2

www.dailydrawing.nl
nu een Nederlandse site voor tekenliefhebbers
van de Limburgse kunstenares Marie van Vollenhoven

TIP:
een leuke site voor tekengekken:

elizabethperry.com/woolgathering

"Ik schilder liever de ogen van mensen dan kathedralen, want er zit iets in de ogen van mensen wat in de kathedraal niet zit.."
Vincent van Gogh.

Vincent van Gogh was ook een begaafd briefschrijver. Daarom citeer ik hem bij dit weergaloos mooie portret van Johannes Vermeer. Kijk eens naar de ogen van het meisje met de parel.

ZWARTE RIB MET LEER
Afgelopen vrijdag kreeg ik een prachtig jasje te leen dat 40 jaar lang dag in dag uit  is gedragen door een boer. Zo'n vertrouwd jasje van zwart ribfluweel afgezet met leer.Het is niet groot. De voering is behoorlijk versleten. Het zwart lijkt inmiddels meer op heel oud groen. Het hangt aan een kleerhanger in mijn atelier, en ik heb het gevoel dat ik iemand op bezoek heb. Er komt een heel verhaal met deze jas mee en ik mag er naar raden. Ik heb het eerst maar eens getekend op een bewerkt plankje.

GROEN

Voor eerste paasdag heb ik dit schilderij gekozen van de Groningse schilder  Gertjan Scholte Albers

Op dit kleine formaat kun je niet zien wat er gebeurt als je voor een schilderij van hem staat. Je vraagt je dan af: "Welke kleur zit er eigenlijk nìet in?"

  "Dankzij het experiment met de kleurencirkel ben ik in staat van elke gewenste kleur een enorm scala aan tinten en variaties te schilderen." Gertjan Scholte-Albers

Vandaag een beeld zonder commentaar:
DOORBREKEND LICHT
van Jan van Loon

THE WORLD IS WIDE  Het is een geluk dat er  brieven en dagboeknotities bewaard zijn gebleven van grote kunstenaars. We kunnen hierdoor meekijken naar het proces dat aan het maken van kunst vooraf gaat.

"The world is wide; not two days are alike, nor even two hours; neither were there ever two leaves of a tree alike since the creation of the world".
John Constable

BEHALVE IK EN JIJ
 Nu de vogels weer  nesten bouwen wil ik een ode uitbrengen aan deze jonge lijster van de Friese schilder Pieter Pander. Wat een aandoenlijk beestje. Deze hedendaagse kunstenaar verdient de aandacht. Dit prachtige palet van grijs wit, bruin en blauw. De verstilde sfeer.
Ik moet ook denken aan mijn middelbare schooltijd. Wij leerden toen de zin die   beschouwd  wordt als de oudst bekende zin in het (Oud-) Nederlands:
"Hebban olla vogala nestas hagunnan hinase hic anda thu, uuat inbidan nu?"
Waarschijnlijk geschreven door een verliefde monnik in de tweede helft van de 11e eeuw. De vertaling zou luiden: "Hebben alle vogels nesten begonnen, behalve ik en jij. Waarop wachten we nu?"