Deze man is Willem van Oranje. Ik ben er lang van overtuigd geweest dat hij familie van ons was, deze vader des vaderlands. De familietrekken zaten er duidelijk in. Dit portret hing vroeger bij ons in de gang.Het hoorde bij ons, net als de bakelieten telefoon die er naast hing. Die had trouwens nog eens een ring-tone!
Telefoneren deed je in de gang. En niet te lang. Hij werd alleen voor het hoogst noodzakelijke gebruikt. En de gang was koud. Dankzij de lengte van het snoer kon je tijdens het bellen net op de onderste treden van de trap gaan zitten, al was de jabo-vloerbedekking op de trap niet comfortabel. Als je toch langer had gebeld had je ribbels en koude voeten. Als er bij zeldzame gelegenheden door familie gebeld werd uit Toronto, Canada dan werd er heel hard gesproken, bijna geschreeuwd. Canada ligt per slot van rekening niet naast de deur.
O wat vind ik deze jeugd herinDeringen leuk!! Die jabo vloerbedekking, hadden wij ook liggen.Schilderijen die je in je jeugd ziet hebben een enorme invloed.Bij ons hing een mediterraans stadje aan zee,St.Tropez geloof ik.En zie daar...
BeantwoordenVerwijderenIn onze hal geen statig portret maar, in de openingen tussen de schrootjesbetimmering, honderden ansichtkaarten.Gezellig nietwaar!
Op zondagmiddag gingen we, om de verveling te verdrijven, heel vaak naar het Kroller Moller.Ongemerkt en ongewild zogen we daar heel wat kunst op.Seurat, van Gogh, Israels. Het blijft je altijd bij.
Er zijn naardere manieren om de verveling te verdrijven! Mazzel had je.
BeantwoordenVerwijderen