Marcel Proust 1871-1922 wordt gerekend tot de grootste romanschrijvers van de twintigste eeuw. Hij schreef o.a. de roman “A la recherche du temps perdu”. (3000 pagina’s). De verteller met de naam Marcel vertelt op een associatieve manier over zijn leven. Bekend is de zogenaamde 'madeleine-scène': de verteller eet een koekje dat in de bloesemthee is gedoopt. De smaak die hij lang niet geproefd heeft activeert zijn geheugen en langzaam komen alle herinneringen aan het dorpje Combray waar hij in zijn jeugd veel tijd doorbracht bij zijn oud-tante Léonie naar boven.
Boeiend hoe een geur of een smaak je plotseling een herinnering te binnen kunnen brengen van heel lang geleden. Ik was laatst in een tuincentrum en liep langs de vijver- en aquariumbenodigdheden. De specifieke geur van het water bracht me in één ogenblik naar de zomer van 1964 toen ik acht was en met mijn jeugdvriendin Louise mee op vakantie was naar Bretagne. Op de rotsen aan de kust zochten we oesters. Ik zag het weer glashelder voor me. Mijn Madeleine scène. Wie heeft ze niet? Ik zou ze wel willen verzamelen.
zaterdag 24 april 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten