Wie kent nog het gevoel:
je hebt de hele middag geschaatst op je Friese doorlopers, en zit op een krant aan de kant om ze los te maken. De strik is bevroren. handschoenen toch maar even uit. Het lukt met veel moeite. Dan naar huis lopen zonder gevoel in je voeten, ondanks het dubbele paar sokken in je regenlaarzen. Wel het vreemde gevoel dat je je schaatsen nog onder hebt.
Thuisgekomen via de bijkeuken, kom je in de warmte. Het bloed in je voeten begint weer te stromen... en tranen! Het enige dat helpt is: voeten minutenlang onder de koude kraan in de granieten zwart-witgeblokte gootsteenbak.
En dan chocolademelk van echte Droste cacao.
Volgende dag: beslist weer schaatsen!
.....de schaatsen aan de zijkant van je schoenen....maar volhouden hé!
BeantwoordenVerwijderenGroet Marianne
ja precies, die schaatsen zaten meer naast dan onder je voeten. En dan die bevroren strikken met eveneens bevroren wanten loshalen. En dan zonder schaatsen nog een paar stapjes op dat ongelijke ijs met rietstengels aan de kant maken, dàt voelde vreemd.
BeantwoordenVerwijderenDie truc met het koude water kenden wij niet, het zou ook niet in ons hoofd zijn opgekomen, maar het was wel verstandig.
Jarenlang droomde ik van Witte Kunstschaatsen.
Vorig jaar stond ik voor het eerst na dertig jaar weer op de schaats, maar wel op klapschaatsen met gerieflijke schoenen.
Toch haalt niets bij de eenvoudige schoonheid van zo'n houten schaatsje.
Oh ja, die kunstschaatsen...daar droomde ik ook van en dan met zo,n prachtig klokkend kort rokje en van die bruine benen...oohhh móóóóóói! Nou ja, ik vond dé oplossing op enig moment. Ik had witte rubberen laarsen. Daar bond ik dan mijn enigzins roestige doorlopers onder en voilá!: kunstschaatsen. Ik waande me Sjoukje Dijkstra en Joan Haanappel tegelijk. En het resultaat? Nou ja, dat kon er best mee door, alleen waren de pirouettes met die lange punten nog wel een probleem.....maar toch: ijspret pur sang ;-)
BeantwoordenVerwijderenGroet Marianne
Had je ook altijd een vriendin die WEL kunstschaatsen had?
BeantwoordenVerwijderenNee, toevallig niet. Ik was zelf één van de eersten. Hoe? Ik heb een jaar iedere zondag een dubbeltje van mijn zakgeld gespaard en het laatste restant vulde mijn vader aan....toen had ik ze. Een Joan of Sjoukje ben ik overigens nooit geworden.
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenwij hebben toch veel interessantere jeugdherinneringen dan anderen die alles zo maar kregen? Zoals Anneke droomde van blauwwit gestreepte shirts, tekende ik meisjes die zonder uitzondering een gewatteerd jack, een broek Met Bandjes, en korte laarsjes droegen. Helaas zag je op een tekening die bandjes niet als ze laarsjes hadden dus moest ik ze in dat geval gewone schoenen geven. Ik zal zo'n tekening eens inscannen. Wat goed trouwens Marianne om zò lang te sparen voor je schaatsen. Ik hoop dat ze niet tegenvielen toen je ze eenmaal had.
BeantwoordenVerwijderen