Een huis is een hol in de ruimte
Een deur is een vriendelijk gat
waar ik door kan naar later, naar iemand
Dat doe ik wanneer ik maar wil.
Altijd wanneer ik geen zes ben
geen groot mens alweer bij mij weg wou.
Het dak is het eind van het kijken.
Het dak is een omgekeerd wrak.
Gekraak van het spul dat al oud is
geruis van mijzelf. Het is koud.
Ik vind mijn sokken, dat scheelt.
Wit licht, ijsbloemen op de ruiten.
Esther Jansma (Alles is nieuw 2005) Aquarel: Kees verwey
Geen opmerkingen:
Een reactie posten