Ode tekenblog

Vorig jaar las ik een interview met de kunstenaar Drago Pecenica. Zijn werk sprak me enorm aan. Weinig mensen zijn in staat om zo intens   naar een boom te kijken als hij. Zijn werk roept op tot verwondering.
Hij vertelt:  
 "We woonden ver weg van de stad, op het platteland. Toen ik een jaar of vijf was, begon ik met houtskool op stenen te tekenen, omdat ik geen andere materialen had. We waren niet erg arm, maar boeren hielden zich nu eenmaal niet bezig met dat soort dingen. En niemand dacht: Ik ga wat voor dat jongetje kopen. Ik heb ook nooit iemand zien tekenen. Het kwam puur uit mezelf. Als het ging regenen, vond ik dat een drama. Dan wiste het water mijn tekeningen uit.” Op aanraden van een leraar bezocht ik de School voor Beeldende Kunsten in Sarajevo.
Ik voltooide de opleiding in 1982, waarna ik een baan vond als tekendocent. Als gevolg van de oorlog in het voormalige Joegoslavië vluchtte ik met mijn vrouw en dochtertje naar Nederland, waar ik me als zelfstandig kunstenaar vestigde. Pentekenen is mijn specialiteit".


"Knotwilgen lijken op mij.
Mijn leven is ook gesnoeid,
maar er komen toch weer nieuwe takken aan"

Drago Pecenica